sosyal medya sayfalarını inceliyordu.
Limon bahçelerinin çizimlerini içeren bir albüm, yatağın yanındaki komodinin üzerinde duruyordu. Onu ellerine alarak, sayfaları yavaşça çevirmeye başladı. Kağıt parmaklarının ucunda, tarihin ritimlerini yankılanıyordu: bir limon patika yolu, taştan bir çit ve karanlık fırtına bulutlarının üzerinde durduğu bir tepe. Aşağıda Amasya 191… imzası vardı.
Jannette geçmişte yaşanan olaylarla ilgili hikayeler çokça dinlerdi. Vardan Dede ismini, manastırı cesurca savunan atalarından aldı. Babası, çocukken, Karadeniz'deki bir tünelden başkalarıyla beraber gitti. Gemiler ile Kırım kıyılarına ulaştılar. Dede, babasının ve diğerlerinin bir gün önce trajediden kaçmayı başardıklarını anlatırdı.
Simon, Bizans haritalarını inceleyerek, gizli geçitler ve tünellerle güvenli bir rota çizen babasından bahsederdi.
Urartu ve Bizans'ın haritalarında hiçbir şeyin sebepsiz olmadığını biliyordu. Bu bin yıllık tecrübesi nesilden nesile korunarak aktarılmıştır.
SSCB'nin partizan müfrezesindeyken, Büyükbabası İkinci Dünya Savaşı sırasında kurtarılan binlerce hayat için Kahramanın Yıldızını aldı.
Yaşlanınca aile arasında sakince hayata gözlerini yumdu. Ölümünden önce kendisinde bulunan albümü oğluna verdi. Annette'i en son gördüğü gün, onların aceleyle ayrılışı ve zamanı nasıl geri çevirmek istediğini ilk kez bahseden Simon, gözlerini sonsuza dek kapandı.
Jannette her seferinde albümü çevirirken bu hikayeyi hatırlardı ve Annette'in akrabalarını bulmaya çalışırdı.
"Soyadları değişmiş olmalı. Muhtemelen başka bir ülkede yaşıyorlar."
Albümün birkaç fotoğrafını çektikten sonra Simon Ogonyan adıyla sayfasını açtı ve ilk gönderiyi Lemon Gardens'ın bir fotoğrafıyla paylaştı.
#Time #Amasya #Lemongardens #Monastery #AnnetteSimon
Masa lambasını kapatıp müziğin sesini kısarak, onun gibi birinin, bu unutulmayacak hikayenin ritmine dönmesini umarak yatağa uzandı.
2020
David, gece kulübünün kapısından dışarı çıktı. Sabah ışığı kendini göstermeye başlamıştı…
Parlayan bir halde görünen Mini Cooper'ının bagajını açtı, içi oldukça geniş görünüyordu. Müzik setini bagaja yerleştirmesi biraz zamanını aldı. Çantada Pioneer'in ekipmanı ve birkaç çift kulaklık vardı. Gecenin rutininde onları düzenli olarak değiştirmeyi ihmal etmiyordu.
Oldukça ıssız görünen bir yolda radyoyu kapatarak, aracını yolun kenarında durdurdu.
El yapımı ahşap bir haçın sallandığı dikiz aynasındaki yansımasına baktı. Deri ipi sadece iki kez değiştirildi, ancak haçın kendisi aile tarafından beş kez onarılmıştı.
Bu gece Night Club’ta son geceydi ve bundan sonra her şeyin farklı olacağından emindi.
Hayaller ve hedefler vektörlerini değiştirdi. Beyin çok yorgun olduğu ve ruhunun programının eski versiyonunu güncellemesi gerekiyordu.
Büyükannesinden miras kalan küçük bir stüdyo dairesinde, Los Angeles banliyösünde yaşamak bir süre sonra dayanılmaz hale geliyordu. Tanıdık duvarlar, bilinçaltına baskı yapıyordu.
David 35 yaşındaydı. Kokain ve eskortla vakit geçirmek ona artık heyecan vermiyor gibiydi. Bunların her birini vakit kaybı olarak görüyordu. Bu sebeple hiç olmadığı kadar perişan haldeydi.
Aynanın üzerindeki ipi çıkarttı, haçı öptü ve ipi zayıf boynuna geçirdi.
Sweatshirtünün iç cebinden telefonunu buldu ve özel havayolunun uygulamasına girdi.
Bir istekte bulunun:
Los Angeles / Milano
İç sesi çığlık misali gaz pedalına basmasına nedeni oldu. Her keskin bir basış, her zamankinden daha fazla duyuluyordu.
Özel jet kalkış terminalinin önüne aracını park ettikten sonra pasaportunu torpidodan aldı, müzik setini olduğu yerden çıkartarak girişe doğru ilerledi.
Birkaç dakika sonra ödeme onayı geldi.
‘Digital’ coin Cüzdan – Gönder.
Sahibinin hesap numarasını girdi ve ‘yolla’ tuşuna bastı.
IT fakültesinden mezun olduktan sonra, kriptonun yakın geleceğin arkasında olduğunu biliyordu.
Eski sınıf arkadaşları uygulamaların ve programların geliştirilmesiyle meşguldü ve yakın bir dostunun iki jeti vardı. Ödeme olarak onlardan her zaman Crypto coin alırdı.
David tek başına elektronik müzik yapımcısı biriydi. Aslında oldukça da iyi para kazanıyordu. Yaptığı işin en iyisini yapıyordu.
Bir saat sonra uçak, serin gri gökyüzüne doğru havalandı. David aşağı baktı. Artık sarhoş kalabalıktan eser yoktu. Sadece bu tuhaf belirsizlik ile başa çıkma zamanının geldiğini düşünüyordu.
Arkasına şöyle bir yaslandı ve gözlerini kapattı.
"Kim olduğumu öğrenmenin zamanı geldi…"
Derin bir uyku onu fırtınalı deniz dalgalarına daldırdı. Geminin battığı yere çok yakın sakin bir sahil görülebiliyordu.
Uçak ertesi akşam indi.
Sokak lambalardan gelen ışık entrika ile Yüksek tarzın başkentini çekici bir şekilde aydınlatıyordu.
Şehir merkezine ulaşan David, birkaç fincan kahve içti.
Neredeyse dört ay burada kalacağını bilmeden 10 gün için bir daire tuttu!
David erken uyandı, üstünü çıkartarak soğuk suyla yıkandı ve hemen Ermeni kültür merkezine yöneldi. Orada bir Apostolik Kilisesi ve Roma İmparatorluğu'ndan 21. yüzyıla kadar olan kültürel ve tarihi bağların kroniklerini koruyan müze arşivinin binası vardı.
David hiç bilmediği Ermeni alfabesine baktı. Aslında tek bir Ermenice kelime bilmiyordu. Büyükannesi evde İngilizce konuşuyordu. Ermeni diasporası birçok dile hakimdi ve herhangi bir toplumun eğitimli fertlerinden biriydi. Pastor ile İngilizce iletişim kurmak sorun olmadı.
Davi eski albümü karıştırdı ve tüm fotoğrafların yerinde olup olmadığını kontrol etti. Büyükannesinin İtalyan kimlik kartını çıkarıp Pastor’e verdi.
1921
Annette Cesari 10.01.1903
Doğum yeri: Ottoman Empire
Baba: Andrea Cesari / evlat edinildi
Anne: Karine Cesari
Annette, İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra Amerika'ya göç etti. Anadolu topraklarının 20 yüzyılın başlarında orijinal halklarına karşı Planlı eylemin genel provasının yapıldığı günlerin olaylarından sık sık söz etti.
“Birilerin o demiryollarını inşa etmesi ve endüstriyel kompleksi için özverili çalışması gerekiyordu; oluşturulacak yeni Yollar ve Rotalar için zemini kazmak gerekiyordu. Her şey Doğu halkların elleriyle inşa edildi. Her yerde Savaş yer alıyordu! Ve Türklerin çok sayıda askerleri vardı … ”.
"Savaştan başka bir şey yok" sesi her zamankinden daha fazla yankılanıyordu.
2020'de dünya çapında savaşlar yer alıyordu ve Davi her zaman böyle olduğundan emindi.
Papaz belgelere dikkatlice baktı ve birkaç fotoğrafı inceledikten sonra David'i kız lisesine ait olan Katolik cemaatine gönderdi.
Papazın düşündüğü gibi, öğrencilerin dosyaları muhtemelen yeraltı arşivlerinde tutuluyordu.
– Dosya da kişisel ve profesyonel yorumları olacak. Nüfus müdürlüğüne bir talepte bulunmaya çalış, akraba bağlantı kanıtlamanız ve tüm bilgileri vermeniz istenecek.
Davi hiç tanımadığı bir adamın önünde utandı.
– … dünyanın her tarafına dağılmış durumdayız. Benim ailem de Anadolu'dan, – diye devam etti Pastor, – senin yerinde olsam köşedeki bir Ermeni lokantasında lezzetli bir öğle yemeği yer ve yeni ilginç insanlarla tanışırdım.
Davi kapıdan ayrıldı ve oraya yöneldi. ‘Limon Bahçeleri’ tabelasını görünce içeri girdi.
Her yer kavrulmuş kahve kokuyordu ve girişteki ilk masadaki genç kadın elinde evirip çevirdiği fincanı inceliyor, kahve falı bakıyordu. Tüm bu falcılık ve burçlar Davi'ye bir aptallık ve sıradan insanlar için bir aldatmaca gibi geliyordu.
Kendine kırık hissediyordu ve birkaç yudum içmek için dayanılmaz bir isteği içinde barındırıyordu.
Barın önüne oturdu ve bir Ermeni konyak istedi. TV yüksek sesle pandeminin ne kadar ciddi boyutlara ulaştığını ve Avrupa'ya hızla yayıldığını bildiriyordu. Mekanın
