Владимир Шитик - Дублi (на белорусском языке)

- Тады радыруй на Зямлю. - Убачыўшы, што Янка не варушыцца, ускрыкнуў: - Не марудзь, а то я сам.

- Барыс, пачакай хвiлiну, - папрасiў Янка i паклiкаў: - Ганiмед! Цяжка тупаючы, нiбы стомлены ад нядаўнiх падзей, Ганiмед увайшоў у пакой. Дай мне тую рэч, што я захапiў з сабой.

- Калi ласка, - Ганiмед працягнуў руку, на далонi якой ляжаў чорны цылiндрык.

Янка ўзяў яго, пакруцiў перад вачыма i, здзiўлены, нiбы ўпершыню бачыў, запытаў:

- Гэта тое?

- Тое, - у тон адказаў робат.

- Зiрнi, Барыс.

Барыс глянуў на цылiндрык, потым схапiў нож i распароў металiчную абгортку. На падлогу пасыпалiся крышталiкi.

- Трыёды... - сказаў ён.

- Так, трыёды, якiмi карысталiся людзi гадоў сто назад, - пацвердзiў Янка. - Нiчога не разумею.

- Можа, усё-такi запросiм касмiчны цэнтр? - напомнiў Барыс.

- Давай спачатку разбяромся самi, - прапанаваў Янка. - Ганiмед, прынясi даныя структурнага аналiзу пластыка знойдзенага шлема.

- Ты пра нешта здагадваешся? - ажывiўся Барыс.

Янка не адказаў. Ён уважлiва ўглядаўся ў лiчбы, якiя былi напiсаны на паперцы, прынесенай робатам.

- Нiчога не разумею, - паўтарыў Янка свае нядаўнiя словы, - структура недасканалая. Мы цяпер робiм лепшы пластык. Не, тут нешта не тое. Альбо нас водзяць за нос, альбо... Гэта, напэўна, зямнога паходжання. Радыруй, Барыс!

Адказ прыйшоў на гэты раз на дзiва хутка i гэткi ж на дзiва невыразны: Зямля запатрабавала падрабязнасцi.

Янка закадзiраваў тэкст i ўставiў паведамленне ў перадатчык. Некалькi хвiлiн у пакоi было чуваць папiскванне рацыi. Калi яно скончылася, Барыс сказаў:

- Пайшлi спаць. Цяпер яны не так хутка разбяруцца.

Заснуць яны не паспелi. Хвiлiн праз трыццаць прыёмнiк прыняў сiгнал, i на стол папаўзла папяровая стужка. Янка ледзь дачакаўся канца перадачы. Схапiўшы стужку, пабег да Барыса.

- Што? - усхапiўся той.

- Ты не памылiўся, - смяяўся Янка.

- Цывiлiзацыя?

- Так, - Янка крыху памарудзiў, любуючыся збянтэжаным тварам таварыша, i нарэшце злiтаваўся: - Зямная. Сэнс ты ўгадаў. Сто трыццаць гадоў таму назад, калi людзi яшчэ толькi марылi пра свае падарожжы да зорак, да Альфы Цэнтаўра была адпраўлена аўтаматычная станцыя. Яна была абсталявана так, што магла ўступiць у кантакт з магчымай цывiлiзацыяй на адной з планет гэтай зоркi, сабраць неабходныя звесткi i вярнуцца на Зямлю. Але сувязь са станцыяй абарвалася неўзабаве пасля яе старту. Прычына была невядомая аж да гэтага часу. Пакуль мы з табой выпадкова не набрылi на яе. Вiдаць, нешта пашкодзiла станцыю, i яна замест Цэнтаўра трапiла на Марс.

- Цьфу ты... - Барыс адчуваў сябе пакрыўджаным.

- Не бядуй, дружа, - засмяяўся Янка, - недзе нас з табой яшчэ чакае незнаёмая цывiлiзацыя...